در این ویدیو، متیو ایتون کنت، وکیل مدافع و متخصص حقوق کودکان، به بررسی رویکردهای جایگزین در سیستم عدالت کیفری نوجوانان کانادا میپردازد. او توضیح میدهد که چگونه این سیستم تلاش میکند به جای استفاده از روشهای مجازات سنتی، از رویکردهای انحرافی و ترمیمی استفاده کند.
ایتون کنت به انواع مختلف انحراف اشاره میکند، از جمله انحراف رسمی، انحراف غیررسمی، دایرههای صدور حکم، و دادگاههای ویژه مانند دادگاههای سلامت روان و مواد مخدر. این فرآیندها بر جبران خسارت و پذیرش مسئولیت توسط نوجوانان متمرکز هستند، به جای اینکه صرفاً به مجازات بپردازند. برای مثال، دایرههای صدور حکم فرصتی را برای نوجوانان فراهم میکنند تا با قربانیان، اعضای جامعه و حامیان خود دیدار کرده و به صورت مستقیم خسارتهای وارده را جبران کنند.
او همچنین تأکید میکند که قانون عدالت کیفری نوجوانان بهطور صریح استفاده از بازداشت بهعنوان جایگزینی برای خدمات اجتماعی یا بهداشت روان را ممنوع کرده است. این موضوع به ویژه در مواردی که مشکلات روانی یا بیثباتی اقتصادی عامل اصلی رفتارهای مجرمانه است، اهمیت دارد. با این حال، ایتون کنت یادآور میشود که کمبود منابع در خدمات اجتماعی میتواند چالشهایی ایجاد کند و اثربخشی این رویکردها را کاهش دهد.
این ویدیو بهطور ویژه بر استفاده از رویکردهای ترمیمی برای نوجوانان بومی کانادایی تأکید دارد، جایی که این رویکردها با فرهنگ و نیازهای خاص آنها همخوانی بیشتری دارند. ایتون کنت تأکید میکند که رویکردهای جایگزین در سیستم عدالت کیفری نوجوانان نه تنها به کاهش آسیب روانی کمک میکنند، بلکه تأثیرات مثبت بیشتری بر بازپروری و جلوگیری از تکرار جرم دارند.
مجموعه ویدیوهای درسگفتارهای «درآمدی بر ساختار عدالت کیفری کودکان و نوجوانان در کانادا» از متیو ایتون کنت
متن بازنویسی شده ویدئو
شما همچنین یک فرض قوی برای انحراف دارید، یعنی تلاش برای رسیدگی به مسائل به روشهایی غیر از پیش بردن آنها از طریق سیستم عدالت کیفری.
انواع مختلفی از انحراف در کانادا وجود دارد: انحراف رسمی، انحراف غیررسمی، دایرههای صدور حکم و روشهای دیگر مانند انحراف سلامت روان و دادگاههای مواد مخدر. تمامی این فرآیندها شامل این موضوع هستند که بگوییم، خوب، ما مسیر عادی که “آیا این کار را انجام دادهای یا خیر؟” را دنبال نمیکنیم.
در مورد انحراف، ما بیشتر به فکر جبران خسارت هستیم تا اینکه مجازات خاصی برای شخص جوان تعیین کنیم. البته، در بسیاری از موارد انحراف رسمی، نیاز است که فرد مسئولیت خود را بپذیرد و این شرط اساسی است.
اما تمرکز بیشتر بر جبران بخشی از خسارتی است که رفتار ایجاد کرده، به جای مجازات خاصی برای شخص جوان. ساختار انحراف رسمی یا انحراف مبتنی بر جامعه اغلب شامل نامههای عذرخواهی، خدمات اجتماعی و دایرههای صدور حکم است که میتواند به این منظور استفاده شود.
بهعنوان مثال، در دایرهها، شما با قربانیان، سایر اعضای جامعه و افراد حمایتکننده دیدار میکنید و با مسئولیتپذیری به جبران خسارت میپردازید. ممکن است این جبران خسارت به صورت بازپرداخت مالی یا خدمات اجتماعی باشد، و همچنین میتواند به شیوهای انجام شود که کمتر آسیبزا باشد.
البته، نشستن در چنین شرایطی همچنان میتواند بسیار استرسزا باشد، زیرا فرد با آسیبی که ایجاد کرده و پذیرش مسئولیت آن مواجه میشود. اما شواهد خوبی وجود دارد که نشان میدهد این روش کمتر آسیبزا و مضر برای فرد جوان خواهد بود، در مقایسه با حبس یا مجازاتی که شامل زندان نباشد اما آزادی فرد را به شدت محدود کند.
اینها بخشی از تطابقات فرآیندی هستند. قطعاً یک فرضیه قوی یا بخش بسیار قوی در قانون عدالت کیفری نوجوانان وجود دارد که اطمینان حاصل میکند که حبس به عنوان وسیلهای برای اقدامات اجتماعی دیگر، مانند کمک به سلامت روان یا مسکن، استفاده نمیشود.
در گذشته موقعیتهایی وجود داشت که ممکن بود فرد جوان متهم شود، اما برنامه مشخصی برای خروج آنها وجود نداشت، زیرا آنها مشکلات روانی داشتند یا بیثباتی مالی را تجربه میکردند و شاید این منبع برخی از رفتارهای خلاف آنها بود.
به دلیل نبود منابع بیمارستانی، مسکونی، یا مشاورهای، تسهیلات بازداشت به عنوان آخرین راهحل اجتماعی استفاده میشد. این موضوع در قانون عدالت کیفری نوجوانان ممنوع است. دوباره تلاش برای تقویت تفکیک بین زمانی که سیستم عدالت کیفری راهحل مناسبی است و زمانی که باید به سایر بخشهای اجتماعی نگاه کنیم.
وقتی این نهادها ضعیف یا کمبودجه باشند، این میتواند نقطهضعف سیستم باشد. اگر بخواهید موفقیتهای سیستم کانادا را تکرار کنید، باید این محدودیتهای شدید را در استفاده از سیستم عدالت کیفری بنویسید. اما اگر سایر بخشها و ارائهدهندگان خدمات بهدرستی کار نکنند یا بودجه کافی نداشته باشند، این تدابیر محافظتی فرآیندی نمیتوانند به اندازه کافی مؤثر باشند.
این سیستم به گونهای طراحی شده است که جامعه، خانوادهها و سایر خدمات اجتماعی درگیر شوند. این اتفاق در همه موارد نمیافتد و در همه موارد مناسب نیست. بسیاری از اوقات خانوادهها نمیخواهند شرکت کنند، قربانیان نیز نمیخواهند شرکت کنند.
البته به آنها فرصت داده میشود. حقوق و حفاظتهای فراوانی برای مشارکت قربانیان وجود دارد. پیشگفتار به وضوح به پرداختن به علل ریشهای اشاره میکند و این شامل خانواده یا سرپرستان یا هرکسی که از جوانان مراقبت میکند، میشود.
اما بسته به ساختار برنامه یا نوع جرم، این رویکرد در همه موارد مناسب نیست. همچنین در همه موقعیتها مجاز نیست. البته برخی از طرحهای آزمایشی هیجانانگیز وجود دارند که مرزهای نوع جرمهایی که میتوان از این رویکرد ترمیمی استفاده کرد را به چالش میکشند.
فرض قویای برای استفاده از رویکرد ترمیمی هنگام صحبت درباره جوانان بومی کانادایی وجود دارد.
