مرکز عدالت برای کودکان: سیستم عدالت کیفری نوجوانان در کانادا چگونه از کودکان و نوجوانان حفاظت میکند؟ چگونه این سستم از آسیب و ترومای مجدد به نوجوانان جلوگیری میکند؟ راههای جایگزین برای برخورد با نوجوانان معارض قانون چیست و نهایتا اینکه بازپروری نوجوانان معارض قانون چگونه به فرآیند پیشگیری از ارتکاب مجدد آنها به رفتارهای معارض قانون منجر میشود؟ «متیو ایتون کنت» وکیل و متخصص حقوق کودکان، در گفتگو با «مرکز عدالت برای کودکان» به این سوالها پاسخ و توضیح میدهد که سیستم عدالت کیفری نوجوانان در کانادا چگونه کار میکند.
متیو اتیون کنت، وکیل دادگستری، ده سال است وکالت کودکان را میپذیرد. او سابقه فعالیت روی پروژهی اصلاحات قضایی کانادا که با هدف کاهش اتهامات کیفری نوجوانان انجام شده را دارد. او با نوجوانانی کار کرده که پایشان به سیستم عدالت کیفری کانادا باز شده و معمولا از اقشار آسیبپذیر بوده و از خانواده و مراقبان قانونی خود جدا شده بودند. اتیون کنت پیشتر تجربه نمایندگی از کاناداییهای بومی را در برابر سیستم عدالت کیفری، در کارنامه خود ثبت کرده و با افرادی که مشکلات روانی داشتهاند همچنین با قربانیان تجاوز جنسی کار کرده و از حقوق آنها دفاع کرده است.
متیو اتیون کنت در این گفتگو تجارب تخصصی خود را در حوزه عدالت کیفری نوجوانان با ما به اشتراک گذاشته، که متن کامل صحبتهای او را میخوانید:
درآمدى بر ساختار عدالت كيفرى كودكان و نوجوانان در کانادا
سیستم عدالت کیفری کانادا که تحت قانون عدالت کیفری نوجوانان اداره میشود، یک قانون مکمل در عدالت کیفری کانادا است. دولت فدرال کانادا مسئولیت قوانین کیفری را دارد و یک مجموعه قوانین رفتاری در قانون کانادا وجود دارد که مشخص میکند چه رفتاری غیرقانونی است و چگونه این رویهها باید از طریق دادگاهها اجرایی شوند. قانون عدالت کیفری نوجوانان در این فرآیند نقش دارد. قانون کیفری در مورد نوجوانان هم اعمال میشود، اما قانونی وجود دارد که بهطور خاص و ویژه نحوه برخورد با نوجوانان را تنظیم میکند.
از این رو، میتوان گفت، مسائل قضایی و حفاظتهای خاصی در قانون عدالت کیفری نوجوانان وجود دارد که نحوه دادرسی در سیستم عدالت کیفری، برای کسانی که سن آنها بین ۱۲ تا ۱۸ سال است، تنظیم میکند چراکه در کانادا:
۱. اگر زیر ۱۲ سال سن داشته باشید، نمیتوان شما را به جرمی متهم کرد. بنابراین هیچ قانون کیفریای برای افراد زیر ۱۲ سال اعمال نمیشود.
۲. اگر ۱۸ سال یا بیشتر داشته باشید، قانون کیفری بر شما اعمال میشود و هیچیک از حفاظتها، حقوق یا رویههای موجود در قانون عدالت کیفری نوجوانان بر شما اعمال نخواهد شد.
بنابراین در سیستم عدالت کیفری کانادا، بخش ویژهای در خصوص حقوق و حفاظتهای نوجوانان وجود دارد مشتمل بر اصولی که تفسیر قانون عدالت کیفری نوجوانان مبتنی بر آن انجام میشود.
اولین و مهمترین اصل در قانون عدالت کیفری نوجوانان، این است که «مغز نوجوانان» بهطور کامل رشد نیافته، بهویژه بخشی از مغز که در تصمیمگیری و کنترل تحریکات تأثیرگذار است. بنابراین، مسئولیت اخلاقی کمتری برای نوجوانان در نظر گرفته شده، از این رو، نقض قوانین توسط نوجوانان عواقب کمتری به نسبت بزرگسالان دارد. اگر نوجوانی قانون را نقض کند، مسئولیت اخلاقی کمتری دارد زیرا ما از طریق علم درک میکنیم که روش تصمیمگیری افراد، تا قبل از ۱۸ سالگی بهطور کامل شکل نگرفته است. مطالعات علمی جدید حتی نشان میدهد که مرز ۱۸ سال قطعی نیست و ممکن است تا ۲۵ سالگی رشد نیافتگی مغزی در انسان کامل نشده باشد. اما تا به حال، قوانین ما مرز ۱۸ سال را بهصورت سختگیرانه تعریف کرده و افراد بالای ۱۸ سال از حقوق نوجوانان و دادرسی ویژه آنها برخوردار نیستند.
در پیشگفتار قانون عدالت کیفری نوجوانان آمده که باید ریشهای به رفتارهای مجرمانه نوجوانان توجه کرد. این بدان معنی است که تنها به شیوهای کیفری یا متمرکز بر دادگاه نباید به موضوع پرداخته شود، بلکه دادگاه و سیستم عدالت باید دیدگاه خود را گسترش دهند تا آموزش، کارکنان اجتماعی، برنامههای انحرافی، مشاوره، و حتی در برخی موارد به مسائل اقتصادی و اجتماعی که باعث شدهاند نوجوانان در دادگاه حاضر شوند، نیز رسیدگی و در حکم و شیوه حفاظت از نوجوان، لحاظ شود. این ممکن است شامل ارجاع به برنامههای اجتماعی و انتقال ثروت نیز باشد. البته دادگاهها دستور انتقال مستقیم پول به والدین افراد متخلف را نمیدهند، اما آنها میتوانند از خدماتی که به مسائل مربوط به نوجوانان ارائه میشود برخوردار شوند. این روشی برای نگاه کردن به مسائل با دیدی وسیعتر از صرفاً توجه به مسئولیت شخصی نوجوان است.
این اصل نشان میدهد که نیاز به رویکردی متفاوت داریم، نه اینکه صرفاً فردی که ادعا شده جرمی مرتکب شده، در برابر دادگاه قرار گیرد و مشخص شود که آیا این جرم اثبات میشود یا خیر، سپس پیامدهایی دارند، یا خیر.
منشور سازمان ملل در مورد حقوق کودکان و منشور حقوق و آزادیهای کانادا هم وجود دارد که در سیستم دادرسی نوجوانان در کانادا، مورد توجه قرار میگیرد.
قانون عدالت کیفری نوجوانان در سال ۲۰۰۲ در کانادا تصویب شد. تصویب این قانون در واقع، پاسخی بود به قوانینی که به افزایش نامتعارف کودکان در زندانها منجر شده بود. لذا پارلمان کانادا برای تغییر وضعیت نوجوانان معارض قانون، این قانون را تصویب کرد.
هدف مستقیم در تصویب قانون عدالت کیفری نوجوانان، کاهش نرخ بالای زندانی شدن نوجوانان بود. فکر میکنم این مسئله پذیرفته شده که زندان تاثیرات روانی منفی بر نوجوانان دارد و هر کاری باید انجام شود تا جایی که امکان دارد از فرستادن آنها به بازداشتگاه، قبل از محاکمه یا از محکوم شدن آنها به حبس جلوگیری شود.
پرسشهای اصلی در تصویب این قانون این بود که آیا میتوان خسارات وارده را جبران کرد؟ آیا میتوان برای رفتارهای معارض قانون نوجوانان، بازدارندگی ایجاد کرد؟ آیا میتوان از آسیب احکام صادره علیه نوجوانان به آنان جلوگیری کرد؟ بنابراین، اولویت در سیستم عدالت کیفری نوجوانان، «بازپروری» نوجوانان است حتی اگر نوجوان معارض قانون، جرم را نپذیرد و یا از خود در دادگاه دفاع نکند.
پیشگیری از آسیب و تروما به نوجوانان
چگونه میتوان از آسیب مجدد به نوجوانان در جریان دادرسی جلوگیری کرد؟
اول از همه، باید بگویم که سیستم عدالت کیفری نوجوانان، به هیچ وجه کامل نیست. بخشهای آسیبزایی در سیستم وجود دارد، جنبههایی که شرمآور هستند، یا جنبههایی که باعث میشوند نوجوانانی که در این سیستم هستند، احساس شرم کنند. گاهی اوقات اقداماتی انجام میشود و حفاظتهای قانونی وجود دارد تا از دوباره آسیب دیدن جلوگیری شود، اما این در همه موارد اتفاق نمیافتد.
قطعاً رفتن به بازداشت یکی از نتایج ممکن در سیستم عدالت کیفری نوجوانان است که بر نوجوان تاثیرات روانی منفی دارد. این موضوعی است که در این سیستم وجود دارد. همانطور که گفتم، شما ممکن است در بازداشت قبل از محاکمه یا پس از صدور حکم نگهداری شوید، بسته به اینکه بتوانید وثیقه بگیرید یا خیر، یا اگر محکوم شده باشید.
در کانادا جرایمی وجود دارد که نوجوانان میتوانند به دلیل ارتکاب آن به حبس محکوم شوند. در حال حاضر نوجوانانی هستند که در بازداشتگاهها به سر میبرند و دوران محکومیت خود را میگذرانند. این بازداشتگاهها به گونهای طراحی شدهاند که تا حد ممکن حمایتگر باشند، با کارکنان اجتماعی، مدارس در داخل بازداشتگاهها، مشاوره، دسترسی به مراقبتهای بهداشتی، و موارد دیگری که تلاش میکنند دوران بازداشت را کمتر آسیبزا کنند.
همچنین چیزی به نام بازداشت آزاد وجود دارد. این نوع بازداشت بیشتر شبیه به یک خانه است تا یک زندان، اگرچه شما اجازه ندارید شبها از آن خارج شوید و اتاقها قفلهایی شبیه به قفلهای زندان دارند. بنابراین اتاقها خود شبیه به زندان هستند، حتی اگر مجموعه به خانه شباهت داشته باشد. اگرچه اقداماتی برای کاهش آسیب روانی انجام میشود، اما امکان دارد که در چارچوب اجرای قانون عدالت کیفری نوجوانان، آسیبهایی رخ دهد.
یکی از اصول دیگر قانون عدالت کیفری نوجوانان در کانادا این است که به جوانان راهی داده شود تا رفتار مجرمانه خود را در گذشته بگذارند. این شامل سطح بالایی از حریم خصوصی و حفاظتهای قانونی است.
اگرچه دادرسیهای کیفری نوجوانان همچنان علنی هستند، اما اسامی افرادی که درگیر هستند قابل انتشار نیست. این باعث میشود که رفتار مجرمانه نوجوان در طول زندگی همراه او نباشد، اگر آن رفتار را پشت سر بگذارد.
اگر در کانادا به عنوان یک بزرگسال متهم شوید، نام شما میتواند منتشر شود و به اتهاماتی که دارید مرتبط شود، مگر اینکه دادگاه بهطور خاص ممنوعیت انتشار صادر کرده باشد. اما در قانون عدالت کیفری نوجوانان، نام شما بهصورت پیشفرض منتشر نمیشود.
پس از مدتی، سوابق نیز باید مهر و موم شوند و شما باید حکم دادگاه و استانداردهای سختگیرانهای داشته باشید تا بتوانید به این سوابق دسترسی پیدا کنید. اگر شما یک ورودی در سوابق کیفری نوجوانان خود داشته باشید، این سوابق بهطور خودکار به سوابق بزرگسالی تبدیل نمیشود.
اگر تا قبل از ۱۸ سالگی دیگر هیچ ورودیای در سوابق کیفری شما ثبت نشود، این سوابق در سوابق بزرگسالی شما نشان داده نمیشوند. اگر پس از بزرگسالی متهم به جرایم بزرگسالان شوید و محکوم شوید، ممکن است اتهامات عدالت نوجوانی شما نیز نمایان شود. اما به شما فرصتی داده میشود تا قبل از ۱۸ سالگی آنها را پشت سر بگذارید.
مدیریت استرس و اضطراب نوجوانان توسط دادگاهها
دادگاهها چگونه خود را تطبیق میدهند تا استرس و اضطراب را برای متهمان نوجوان کاهش دهند؟
دادگاههای کانادا اغلب به گونهای طراحی شدهاند که حس اقتدار را به نمایش بگذارند و فضایی ایجاد کنند که بهطور طبیعی کمی استرسآور باشد. قاضی در جایگاه بلندی قرار دارد، ردای قاضی بر تن دارد، و دادگاه فضایی بسیار رسمی است. زبانی خاص و پر از اصطلاحات فنی در دادگاهها با درجه بالایی از رسمی بودن استفاده میشود.
همه اینها به خودی خود استرسزا هستند و حتی اینکه شخصی متهم و پلیس وارد عمل شده باشد، میتواند استرسزا باشد. ممکن است فرد در بازداشتگاه بوده باشد و بسیاری از بخشهای سیستم عدالت کیفری نوجوانان شبیه به سیستم بزرگسالان باشد، که محیطی پر از استرس ایجاد میکند. با این حال، میتوان گفت که در بسیاری از موارد، تغییرات فرهنگی حاصل از برخی از اصول پیشگفتار در قانون عدالت کیفری نوجوانان به کاهش استرس در دادگاههای نوجوانان کمک کرده تا محیط برای نوجوانان کمتر استرسآور و اضطرابزا باشد. اما این موضوع اغلب توسط قضات و دادستانها هدایت میشود و گاهی اوقات این فرآیند به صورت فردی هدایت میشود.
تجربه من نشان میدهد که اغلب در دادگاه نوجوانان، قضاتی هستند که با نوجوانان به صورت غیررسمیتر صحبت میکنند. دادستانها نیز درک بیشتری از شرایط دارند و اصول قانون عدالت کیفری نوجوانان را اعمال میکنند، اما اغلب این فرآیند به شکلی کمتر رسمی پیش میرود، برخلاف آنچه در دادگاه بزرگسالان وجود دارد.
اما این موضوعات بهطور کامل در قانون نوشته نشدهاند. اگرچه در پیشگفتار قانون مواردی آمده که البته قابل تفسیر هستند.
بنابراین، در قانون عدالت کیفری نوجوانان بهطور مشخص نیامده که باید با جوانان بهصورت قابل درک و مرتبط صحبت شود، یا اینکه محیط باید دوستانهتر و خوشایندتر باشد. اما اغلب شرایطی پیش میآید که این اتفاق میافتد. مثلاً دادگاه به شکلی ساخته شده که قاضی از جایگاه پایین میآید و دور یک میز مینشیند، یا در دادگاه نوجوانان بومی، آنها به صورت دایرهوار که نمایانگر فرهنگشان است و کمتر ترسناک است، مینشینند. اینها برخی از استراتژیهایی هستند که برای کمتر آسیبزا و استرسزا بودن شرایط به کار گرفته میشوند.
یکی دیگر از جنبههای این مسئله این است که اغلب افراد حمایتی بیشتری در دادگاه حضور دارند، مانند کارکنان انحراف، کارکنان نظارت بر جوانان، مددکاران اجتماعی، یا کارکنان بهداشت روان نوجوانان. بسته به حوزه قضایی و بودجه، داشتن این افراد در دادگاه میتواند به راهنمایی و اجرای برنامهها کمک کند. اغلب این برنامهها خارج از دادگاه اجرا میشوند، اما آنها در روز دادگاه حضور پیدا میکنند. این موضوع میتواند منبعی برای کاهش آسیب روانی و کاهش اضطراب جوانان باشد.
به تجربه من، اغلب جوانان همچنان استرس زیادی دارند. آنها فرآیند دادگاه را جدی میگیرند و از برخی پیامدها ترس دارند. چندین حضور در دادگاه لازم است تا نوجوانان کمی بیشتر احساس راحتی کنند. بنابراین تسهیلات فرآیندی که برای اطمینان از عدم آسیبزا بودن تعاملات با دادگاهها فراهم میشود، گاهی اتفاق میافتد. به عنوان مثال، بخشهایی از قوانین نوشته شده و قضایای حقوقی وجود دارد که در سیستم وثیقه ما، وقتی قرار است وثیقه تعیین شود، معمولاً بار اثبات بر عهده دادستان است که نشان دهد چرا بازداشت شما موجه است، و چرا نمیتوان شما را با وثیقه آزاد کرد. تا زمانی که جرم شما ثابت نشده، بیگناه هستید و نباید قبل از اینکه بدانیم مجرم هستید یا خیر، حکم خود را اجرا کنید. بنابراین، فرض قویای وجود دارد که باید بتوانید با وثیقه آزاد شوید. اما در قوانین کانادا، شرایط مختلفی وجود دارد که بار اثبات به جای آنکه بر دوش دادستان باشد، بر عهده متهم بزرگسال است، بسته به ویژگیهای خاص جرم یا سابقه فرد. عوامل مختلفی وجود دارد که ممکن است باعث شود بار اثبات معکوس شود و شما باید قاضی را متقاعد کنید که میتوان آزاد شد. اما برای یک نوجوان، بار اثبات هرگز معکوس نمیشود. همیشه وظیفه دادستان است که اگر درخواست بازداشت میکند، آن را توجیه کند. اثر این قانون این است که وقتی پلیس کسی را دستگیر میکند، احتمال بیشتری دارد که یک نوجوان را آزاد کند نسبت به یک بزرگسال، زیرا قانون از آنها میخواهد که با دقت بیشتری بررسی کنند که آیا میتوانند در نهایت بار اثبات معکوس را تحمل کنند یا خیر. حتی وقتی پلیس تصمیم میگیرد که نمیتواند آزادی را توجیه کند، دادستان باید در یک مرحله دیگر نیز این موضوع را توجیه کند. این یک تطابق فرآیندی است که در آن چندین مرحله وجود دارد. سپس وقتی به قاضی میرسیم و یک جلسه وثیقهای برگزار میشود، این مرحله سوم است. در هر یک از این مراحل، احتمال بیشتری وجود دارد که نسبت به بزرگسالان، فرد نوجوان قبل از محاکمه آزاد شود.
اما همچنان میتواند ضررهایی از بازداشت ایجاد شود. حتی اگر فقط یک شب در بازداشت بمانند، ممکن است شبهای بیشتری را نیز بگذرانند زیرا با دادستان درباره آزادی آنها مذاکره میشود. گاهی میتوانید یک جلسه وثیقه در ۲۴ ساعت برگزار کنید، اما ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که این امکان نباشد. عوامل مختلفی وجود دارد که حتی با بهترین نیتها یا با وجود تطابقهای فرآیندی، ممکن است شرایطی ایجاد شود که آسیبزا باشد یا نوعی ضرر ایجاد شود.
راههای جایگزین برای برخورد با نوجوانان معارض قانون
گاهی یک فرض قوی برای انحراف وجود دارد، یعنی تلاشهایی صورت میگیرد برای رسیدگی به مسائل به روشهایی غیر از پیش بردن آنها از طریق سیستم عدالت کیفری مثل انحراف رسمی، انحراف غیررسمی، دایرههای صدور حکم و روشهای دیگر مانند انحراف سلامت روان و دادگاههای مواد مخدر. تمامی این فرآیندها شامل این موضوع هستند که بگوییم، خوب، ما مسیر عادی که «آیا این کار را انجام دادهای یا خیر؟» را دنبال نمیکنیم.
در مورد انحراف، ما بیشتر به فکر جبران خسارت هستیم تا اینکه مجازات خاصی برای شخص جوان تعیین کنیم. البته، در بسیاری از موارد انحراف رسمی، نیاز است که فرد مسئولیت خود را بپذیرد و این شرط اساسی است.
اما تمرکز بیشتر بر جبران بخشی از خسارتی است که رفتار ایجاد کرده، به جای مجازات خاصی برای شخص جوان. ساختار انحراف رسمی یا انحراف مبتنی بر جامعه اغلب شامل نامههای عذرخواهی، خدمات اجتماعی و دایرههای صدور حکم است که میتواند به این منظور استفاده شود.
بهعنوان مثال، در دایرهها، شما با قربانیان، سایر اعضای جامعه و افراد حمایتکننده دیدار میکنید و با مسئولیتپذیری به جبران خسارت میپردازید. ممکن است این جبران خسارت به صورت بازپرداخت مالی یا خدمات اجتماعی باشد، و همچنین میتواند به شیوهای انجام شود که کمتر آسیبزا باشد. البته، نشستن در چنین شرایطی همچنان میتواند بسیار استرسزا باشد، زیرا فرد با آسیبی که ایجاد کرده و پذیرش مسئولیت آن مواجه میشود. اما شواهد خوبی وجود دارد که نشان میدهد این روش کمتر آسیبزا و مضر برای نوجوان خواهد بود، در مقایسه با حبس یا مجازاتی که شامل زندان نباشد اما آزادی فرد را به شدت محدود کند.
اینها بخشی از تطابق فرایندی هستند. قطعاً یک فرضیه قوی یا بخش بسیار قوی در قانون عدالت کیفری نوجوانان وجود دارد که اطمینان حاصل میکند که حبس به عنوان وسیلهای برای اقدامات اجتماعی دیگر، مانند کمک به سلامت روان یا مسکن، استفاده نمیشود.
در گذشته موقعیتهایی وجود داشت که ممکن بود نوجوان متهم شود، اما برنامه مشخصی برای خروج آنها وجود نداشت، زیرا آنها مشکلات روانی داشتند یا بیثباتی مالی را تجربه میکردند و شاید این منبع برخی از رفتارهای خلاف آنها بود.
به دلیل نبود منابع بیمارستانی، مسکونی، یا مشاورهای، تسهیلات بازداشت به عنوان آخرین راهحل اجتماعی استفاده میشد. این موضوع در قانون عدالت کیفری نوجوانان ممنوع است. دوباره تلاش برای تقویت تفکیک بین زمانی که سیستم عدالت کیفری راهحل مناسبی است و زمانی که باید به سایر بخشهای اجتماعی نگاه کنیم.
وقتی این نهادها ضعیف یا کمبودجه باشند، این میتواند نقطهضعف سیستم باشد. اگر بخواهید موفقیتهای سیستم کانادا را تکرار کنید، باید این محدودیتهای شدید را در استفاده از سیستم عدالت کیفری بنویسید. اما اگر سایر بخشها و ارائهدهندگان خدمات بهدرستی کار نکنند یا بودجه کافی نداشته باشند، این تدابیر حفاظتی فرآیندی نمیتوانند به اندازه کافی موثر باشند. این سیستم به گونهای طراحی شده که جامعه، خانوادهها و سایر خدمات اجتماعی درگیر شوند. این اتفاق در همه موارد رخ نمیدهد و در همه موارد مناسب نیست. بسیاری از اوقات خانوادهها یا قربانیان نمیخواهند شرکت کنند. البته به آنها فرصت داده میشود. حقوق و حفاظتهای فراوانی برای مشارکت قربانیان وجود دارد.
پیشگفتار قانون عدالت کیفری نوجوانان، به وضوح به علل ریشهای اشاره میکند و این شامل خانواده یا سرپرستان یا هر کسی که از جوانان مراقبت میکند، میشود. اما بسته به ساختار برنامه یا نوع جرم، این رویکرد در همه موارد مناسب نیست. همچنین در همه موقعیتها مجاز نیست. البته برخی از طرحهای آزمایشی هیجانانگیز وجود دارند که مرزهای نوع جرمهایی که میتوان از این رویکرد ترمیمی استفاده کرد را به چالش میکشند.
صدور حکم تعلیقی در سیستم عدالت کیفری نوجوانان در کانادا
یکی از مجازاتهای ممکن تحت قانون عدالت کیفری نوجوانان میتواند صدور حکم تعلیقی باشد. در قانون کانادا، هم برای بزرگسالان و هم برای جوانان، حکم تعلیقی به عنوان ابزاری بازپرورانه در نظر گرفته میشود.
بنابراین، حکم تعلیقی به عنوان مجازات در نظر گرفته نمیشود بلکه به عنوان چیزی تلقی میشود که قرار است برای متهم مفید باشد. البته، عنصر دیگری در حکم تعلیقی وجود دارد که شامل شرایطی است که متهم باید به آنها عمل کند.
این شرایط شامل گزارشدهی، شرکت در جلسات با افسر تعلیق و انجام کارهایی که افسر تعلیق تعیین میکند، میشود. برخی افراد ممکن است این شرایط را حداقل به عنوان یک وظیفه و حتی به عنوان یک عنصر تنبیهی در نظر بگیرند.
اما این چیزی نیست که قانون کانادا از حکم تعلیقی انتظار دارد. قانون کانادا آن را ابزاری برای کمک به بازگشت مجرم به جامعه و جلوگیری از رفتارهای مجرمانه در آینده میبیند.
برای یک فرد نوجوان، دو نوع حکم تعلیقی وجود دارد که میتوان به آنها حکم داد:
۱. حکم تعلیقی که به عنوان یک حکم مستقل است، بدون هیچ عنصر دیگری.
۲. حکم تعلیقی که بخشی از پایان یک مجازات دیگر باشد.
به عنوان مثال، اگر فردی دورهای را در بازداشت سپری کرده باشد و به مدتی در بازداشت محکوم شده باشد، ممکن است پس از آن نیز دورهای از حکم تعلیقی داشته باشد.
دو نوع حکم تعلیقی متفاوت وجود دارد:
۱. حکم تعلیقی عادی.
۲. IISP یا حکم تعلیقی با نظارت و پشتیبانی شدید.
این نوع حکم تعلیقی فقط برای نوجوانان در دسترس است. افسران حکم تعلیقی نوجوانان به طور ویژه برای کار با نوجوانان آموزش میبینند و از افسران تعلیقی بزرگسال متفاوت هستند. آنها در وزارتخانه آموزشهای ویژهای میبینند تا افسران تعلیقی نوجوانان شوند.
حتی تخصص بیشتری نیز برای افسران تعلیقی با نظارت و پشتیبانی شدید وجود دارد. این نوعی از حکم تعلیقی بسیار فشرده است که در آن فرد به طور منظم با افسر تعلیقی ملاقات میکند و خدمات متعددی دریافت میکند. این میتواند راهی در قانون کانادا باشد تا به برخی از این خدمات بدون انتظار طولانی دسترسی پیدا کنید.
برای نوجوانانی که تحت نظارت و پشتیبانی شدید قرار دارند، اولویتبندی میشود تا در لیست انتظار جابهجا شوند و خدمات به آنها ارائه شود. این شامل همکاری با مددکاران اجتماعی و داشتن آنها به عنوان بخشی از حکم تعلیقی میشود.
شما میتوانید یک مددکار اجتماعی از طریق سیستم رفاه کودکان داشته باشید که کاملاً جدا از سیستم عدالت کیفری نوجوانان است و میتوانید همزمان هر دو را داشته باشید. رفاه کودکان و حفاظت از آنها جدا از قانون عدالت کیفری نوجوانان اداره میشود.
یکی از کارهایی که من روی آن کار میکنم این است که گاهی اوقات تلاش میکنم تا این دو سیستم با هم هماهنگ شوند، زیرا گاهی خیلی از هم جدا عمل میکنند. اما آنها مأموریتهای جداگانهای دارند.
بنابراین، نوجوانی که درگیر اتهامات عدالت کیفری میشود، ممکن است قبلاً با یک مددکار اجتماعی از سیستم رفاه کودکان کار کرده باشد. اگر درگیر یک مددکار اجتماعی نبوده باشد و اتهامات عدالت کیفری نوجوانان دریافت کند، یکی از راههای ارتباط با مددکار اجتماعی از طریق قانون عدالت کیفری نوجوانان، حکم تعلیقی IISP است.
حتی بدون محکوم شدن به این نوع تخصصی و فشرده حکم تعلیقی، میتوانید از طریق انحراف سلامت روان به مددکار اجتماعی متصل شوید. آنها مددکاران اجتماعی و مشاوره و ارتباطات مرتبط با آن را فراهم میکنند.
ممکن است با گردهم آوردن ارائهدهندگان خدمات مختلف در فرایند عدالت کیفری نوجوانان، مددکار اجتماعی نیز به کار گرفته شود. این کار میتواند از طریق چیزی به نام کنفرانس ماده ۱۹ انجام شود، که اساساً زمانی است که قاضی چند نفر را گرد هم میآورد، یا از طریق مدرسه فرد.
راههای مختلفی وجود دارد که از طریق فرآیند انحراف یا فرآیند دادگاه عادی ممکن است پیشنهاد شود، حتی بدون اینکه به طور رسمی به یک مددکار اجتماعی سپرده شوید. همچنین چیزی به نام ارزیابیهای ماده ۳۴ وجود دارد. این ابزار دیگری است که حفاظتهای حریم خصوصی زیادی در آن تعبیه شده است. هدف این ارزیابیها، دریافت یک ارزیابی روانی-آموزشی از نوجوان است تا بفهمند آیا مسائل روانیای وجود دارد که به این وضعیت کمک میکند یا خیر. همچنین، برای بررسی اینکه آیا ناتوانیهای یادگیری در آموزش وجود دارد که ممکن است بر وضعیت تأثیر بگذارد.
این ارزیابیها میتواند به عنوان ابزاری برای بازپروری نیز مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، وقتی شما به دنبال بررسی وضعیت به شکل جامع هستید، درک مشکلاتی که فرد نوجوان در مدرسه با آنها مواجه است، و اگر بتوانید ارزیابیای انجام دهید که به برخی از موانع اشاره کند و راهحلهایی را توصیه کند، میتواند مفید باشد.
این ممکن است باعث شود فرد نوجوان دیگر احساس ناامیدی نکند و به یک مسیر بهتر برود و در آینده به عضوی مفید در جامعه تبدیل شود که دیگر به رفتارهای مجرمانه علاقهای ندارد.
آخرین سؤال این است که عوامل خطر شایع برای تکرار جرم چه هستند؟
وقتی مشکلاتی که در بالا به آنها اشاره شد حل نشوند، یعنی وقتی جوانان در محیطهای آسیبزا قرار میگیرند که نیازهای اجتماعی، اقتصادی و عاطفی آنها برآورده نمیشود، آنها احتمالاً وارد حالت واکنشی و بقای فردی میشوند.
این همان جایی است که بسیاری از جرایم در جوانانی که از اینگونه محیطها میآیند رخ میدهد و خطر آسیب را افزایش میدهد.
بزرگترین عامل خطر برای تکرار جرم این است که هیچیک از این نیازها یا مسائل از طریق این فرآیند حل نشود. در سیستم عدالت کیفری نوجوانان کانادا، نوجوان هرگز به مجازاتی نامحدود که برای همیشه ادامه داشته باشد، محکوم نمیشود. هیچ نوع مجازات اعدامی نیز وجود ندارد.
بنابراین، فرد نوجوان در نهایت دوباره به جامعه بازمیگردد و در قانون عدالت کیفری نوجوانان، این بازگشت به جامعه زودتر از موعد خواهد بود. اگر هیچیک از این عوامل عاطفی، اجتماعی و اقتصادی حل نشود، احتمالاً نوجوان به مسیر قبلی خود ادامه خواهد داد.
اما یکی از نقاط قوت سیستم کانادایی این است که تلاشهای زیادی برای رسیدگی به این عوامل در سیستم عدالت کیفری نوجوانان انجام میشود. من مراجعین زیادی داشتهام که وقتی نوجوان بودند، اتهامات بسیار جدی داشتند، اما تا پایان تعاملشان با قانون عدالت کیفری نوجوانان، آنها در مسیر خوبی قرار گرفتهاند.
آنها عضوی فعال، تحصیلکرده و مفید در جامعه هستند که دیگر درگیر فعالیتهای مجرمانه نیستند. این تنها به دلیل رویکردی است که در سیستم اتخاذ میشود؛ رویکردی که به کل فرد و سیستم نگاه میکند و مسائل را به این صورت حل میکند، نه فقط بهعنوان مجازات، بلکه بیشتر بهعنوان بازپروری و دادن فرصت به جوانان برای اصلاح اشتباهاتشان. این اشتباهات تا آخر عمر همراه آنها نخواهد بود اگر پروسه بازپروری همه جانبه و دقیق مورد توجه قرار گیرد.
