اعتراضات سه ماهه اخیر مردم ایران، یک تفاوت قابل توجه با اعتراضات پیشین داشت و آن مشارکت گسترده نوجوانان در این اعتراضات بود. به تبع در این دوره از اعتراضات، هم کودکان بیشتری جان خود را از دست دادند و هم کودکان بیشتری بازداشت، شکنجه و رفتارهای تحقیرآمیز را تجربه کردند. درگیر بودن کودکان در تجمعات اعتراضی این پرسش‌ها را ایجاد کرده که شکنجه چه تبعات روانی‌ای بر کودکان دارد و آیا در مصادیق بین شکنجه کودکان و بزرگسالان تفاوتی وجود دارد؟ والدین چگونه متوجه شکنجه کودکان در دوران بازداشت شوند؟ ( خصوصا زمانی که کودک صحبتی از شکنجه نمی‌کند)، چرا ارزیابی روانشناختی کودکان پس از آزادی از زندان، ضروری است؟
خانم سمیرا حقوقی روانشناس و روان درمانگر از اتاوا کانادا در این پادکست با ماست و به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد. او معتقد است نه تنها کودکان بلکه بیشتر افراد داخل و خارج ایران که رویدادهای سه ماهه اخیر را دنبال کرده‌اند به نوعی از تروما دچار شده، به همین دلیل کودکان علاوه بر ترومای اولیه ممکن است به تروما ثانویه هم مبتلا شده باشند، بنابراین در این شرایط، شناخت تروما و برخورد آگاهانه با کودکانی که به تروما مبتلا شده‌اند ضروری است. کودکان به محیط امن، آغوش باز خانواده ها و محیط دور از خطر، نیاز دارند پس در این ایام باید در کنار کودکان و همدل با آنها بود.
مرکز عدالت برای کودکان، شما را به شنیدن این پادکست دعوت می کند.
