در بخش سوم این مصاحبه، دکتر جودی فینلی، استاد مراقبت از کودکان و نوجوانان در دانشگاه متروپولیتن تورنتو، مدافع سابق حقوق کودکان در انتاریو و متخصص در عدالت نوجوانان و تروما، بر اهمیت برنامههای حمایتی مشترک برای بازسازی زندگی جوانان آسیبدیده تأکید میکند. او بیان میکند که چنین برنامههایی باید به گونهای طراحی شوند که جوانان در مرکز تصمیمگیری قرار گیرند و نقش فعالی در شکلگیری آینده خود داشته باشند.
اهمیت برنامههای حمایتی:
• ارزیابی دقیق نیازها: فرایند طراحی برنامههای حمایتی با ارزیابی دقیق نیازها، محدودیتها، و چالشهای جوانان آغاز میشود. این ارزیابیها شامل توجه به ارتباطات خانوادگی، چالشهای رشدی، و نیازهای آموزشی است.
• تمرکز بر مشارکت جوانان: جوانان باید در طراحی برنامههای خود مشارکت داشته باشند تا حس مالکیت و تعهد بیشتری نسبت به آن داشته باشند.
• توسعه مهارتها و آموزش: آموزش مهارتهای زندگی و تحصیلی نقش مهمی در توانمندسازی جوانان دارد. این برنامهها به جوانان کمک میکنند تا حس اعتمادبهنفس و توانمندی خود را بازسازی کنند.
• همکاری میان بخشها: همکاری میان خانواده، کارکنان نهادی، مشاوران، و سایر افراد مرتبط ضروری است تا برنامههای حمایتی به بهترین شکل اجرا شوند.
این مصاحبه یادآور اهمیت فراهم کردن محیطی امن، تقویت ارتباطات و توجه به رشد شخصی و تحصیلی جوانان برای جلوگیری از آسیبهای بیشتر است.
مجموعه ویدیوهای درسگفتارهای «مدیریت تروما و حمایت از جوانان درگیر با قانون در کانادا» از دکتر جودی فینلی
متن بازنویسی شده ویدئو
وضعیت جوانان در مؤسسات و سیستم عدالت
شروع فرآیند مراقبت:
وقتی یک جوان وارد مؤسسه میشود، معمولاً به شدت مضطرب و ترسیده است. در این مرحله، برنامهریزی برای حمایت از او آغاز میشود. این برنامه با مشارکت افراد مختلف در زندگی جوان انجام میشود؛ افرادی مانند خانواده، دوستان، وکیل، افسران تعلیق، معلمان، و حتی متخصصان بهداشت روانی.
این افراد نقشهای مهمی در زندگی این کودک دارند و اگر به صورت هماهنگ کار نکنند، برنامهریزی مؤثر نخواهد بود. مدیر پرونده، مسئولیت گردهم آوردن این افراد را دارد تا یک برنامهی جامع و حمایتی ایجاد شود.
توسعه برنامه مراقبتی:
برنامه مراقبتی با همکاری تمام افراد درگیر و با محوریت خود جوان تدوین میشود. این برنامه به نیازهای کوتاهمدت و بلندمدت او توجه دارد و هنگام تخلیه از مؤسسه، به تمام جنبههای زندگی جوان، مانند مسکن، تحصیلات، و مهارتهای زندگی، پرداخته میشود.
تحصیلات در مؤسسات:
در مؤسسات بزهکاران جوان، منابع متعددی برای حمایت از جوانان وجود دارد. بسیاری از این کودکان تحصیلات دبیرستانی خود را در همین مؤسسات به پایان میرسانند. در این محیطها، به دلیل وجود حمایتهای فردی و توجه به نیازهای خاص، بسیاری از جوانان بهتر از گذشته عمل میکنند و پیشرفت تحصیلی چشمگیری دارند.
چالشهای اساسی در بازگشت به جامعه
مسکن و مهارتهای زندگی:
یکی از بزرگترین چالشها پس از ترک مؤسسه، مسئلهی مسکن است. اگر جوان نتواند به خانه بازگردد، نیاز است پیش از ترک مؤسسه، برنامهای برای اسکان او تدوین شود. همچنین آموزش مهارتهای زندگی به این جوانان برای سازگاری با جامعه ضروری است. این مهارتها شامل مدیریت مالی، برقراری ارتباط، و آمادگی برای اشتغال است.
برنامههای حمایتی:
برنامههای حمایتی متعددی در کانادا وجود دارد که به جوانان کمک میکند تا پس از ترک مؤسسه، به خوبی در جامعه ادغام شوند. یکی از این برنامهها، پروژهی SNAP است که به جوانان آموزش میدهد چگونه احساسات خود را، بهویژه خشم، مدیریت کنند. این برنامه به آنها کمک میکند که احساسات خود را بفهمند و یاد بگیرند چگونه آنها را در روابط خانوادگی و اجتماعی مدیریت کنند.
نقش مشاوره و پشتیبانی تخصصی
مشاورههای تخصصی:
مشاورههای تخصصی برای جوانانی که تروما را تجربه کردهاند، بخش مهمی از این فرآیند است. این مشاورهها بر اساس نیازهای فردی هر جوان طراحی میشود. دولت کانادا اکنون متوجه شده است که این جوانان در معرض خطر بالایی قرار دارند و مشکلات آنها بسیار پیچیده است.
دسترسی به خدمات بهداشت روانی:
خدمات بهداشت روانی به گونهای طراحی شدهاند که در دسترس جوانان باشند، زیرا بسیاری از آنها به مراکز درمانی مراجعه نمیکنند. این خدمات باید بهطور مستقیم در محیطهایی که جوانان در آن حضور دارند، ارائه شود. این رویکرد باعث میشود که جوانان بتوانند به راحتی به کمکهای مورد نیاز دسترسی پیدا کنند.
برنامههای ویژه برای گروههای آسیبپذیر
جوانان بومی و سیاهپوست:
یکی از پروژههایی که در کانادا اجرا میشود، بهطور ویژه بر جوانان بومی و سیاهپوست متمرکز است. این پروژهها تلاش میکنند حضور این جوانان در دادگاهها را کاهش دهند و از ورود آنها به سیستم بزرگسالان جلوگیری کنند.
این برنامهها توسط تیمهای محلی و با مشارکت خود جوانان و ارائهدهندگان خدمات طراحی میشود. یکی از اهداف اصلی این پروژهها، ایجاد مسیری برای رشد و جلوگیری از بازگشت به سیستم عدالت است.
قانون عدالت کیفری جوانان:
در کانادا، قانون عدالت کیفری جوانان به گونهای طراحی شده است که از زندانی شدن جوانان برای جرائم جزئی جلوگیری کند. بهجای زندان، این افراد به سمت خدمات ویژهای هدایت میشوند که نیازهای آنها را برطرف کند.
اصول کلیدی برای حمایت از جوانان
1. ایمنی:
آیا جوان در محیطی امن قرار دارد؟ چه اقداماتی برای ایجاد حس ایمنی برای او انجام میشود؟
2. ارتباط:
آیا جوان با افراد مهم زندگی خود مانند خانواده و دوستان ارتباط دارد؟ چگونه میتوان این ارتباطات را تقویت کرد؟
3. تسلط بر خود:
چگونه میتوان به جوانان مهارتهایی آموزش داد که به آنها در مدیریت احساسات، اشتغال، و تحصیلات کمک کند؟
نتیجهگیری
جوانانی که در سیستم عدالت قرار دارند، نیازمند حمایتهای ویژه و هماهنگی میان تمام افراد درگیر هستند. این رویکرد میتواند به آنها کمک کند تا مسیر زندگی خود را تغییر دهند و بهجای بازگشت به سیستم، بهعنوان اعضای مفید جامعه فعالیت کنند.
