سلامت امری تفننی و لوکس نیست بلکه یک نیاز فردی و جمعی است.
کنشگران مدنی در پی آن هستند که ساختارهای تبعیض آمیز و غیردموکراتیک و خشونت آمیز در جامعه را از میان بردارند و از این رو به میزانی باورنکردنی، نیرو انرژی و وقت نیاز دارند. آنها در معرض فشار روانی یا خشونت فیزیکی هستند و دچار ترومای فردی و جمعی میشوند. هدف این است که سلامت را به عنوان یک استراتژی جمعی برای حفظ و ادامهی حرکتهای مدنی مان ترویج کنند به شکلی که سلامت تک تک افراد بدل به یک مسئولیت همگانی و مشترک شود.