قانون تأمين وسايل و امكانات تحصيل اطفال و جوانان ايراني

قانون تامین وسایل تحصیل کودک با ۹ ماده مصوب شورای ملی در سال ۱۳۵۳ خورشیدی است. این قانون با تمرکز روی حق تحصیل افراد زیر هجده سال، سعی دارد که زمینه های آموزش رایگان و حمایت مالی دولت از خانواده های بی بضاعت را که قادر به فرستادن فرزندان شان به مدارس نیستند، مساعد سازد. به موجب این قانون آموزش تا دورة متوسطه رایگان بوده، و تحصیلات عالی مجانی نیز مشروط به خدمت دانشجویان در داخل ایران به تعداد سال های تحصیل اعلام گردیده است.