این کنوانسیون از جمله اسناد اولیه برای حفاظت از حقوق پناهندگان در کشورهای دیگر است که در ۲۸ ژوییه ۱۹۵۱ میلادی در ژنو به تصویب رسید. این کنوانسیون در ۷ فصل و ۴۶ ماده تنظیم شده است که بعداً یک الحاقیه با ۱۶ بند به آن اضافه گردید.
در این پروتکل تلاش گردیده است که با توجه به افزایش موج مهاجرت ها حقوق و وجایب دولت ها در برابر مهاجرین را تعیین و تعریف کند. در چارچوب این کنوانسیون، حقوقی مانند حق اشتغال، حق مسافرت، کسب تابعیت، عدم تبعیض، تامین رفاه و آسایش، احوال شخصیه و غیره برای پناهندگان به رسمیت شناخته شده است.
كنوانسيون مربوط به وضع پناهندگان
مركز اطلاعات سازمان ملل متحد در تهران