مرکز عدالت برای کودکان: کمیته انتخاب نوبل صلح سال ۲۰۲۳ روز ۶ اکتبر مصادف به ۱۴ مهر ۱۴۰۲، خانم نرگس محمدی فعال حقوق بشر زندانی در ایران را، برنده جایزه نوبل صلح معرفی کرد.
نرگس محمدی نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر به ریاست خانم شیرین عبادی است که پیشتر جایزه نوبل صلح را دریافت کرده بود. او دومین زن ایرانی است که این جایزه بین‌المللی را از آن خود می‌کند.
نرگس محمدی طی سه دهه گذشته، یکی از فعال‌ترین و شناخته‌شده‌ترین فعالان حقوق بشر در ایران بوده که سالهای متمادی را پشت میله‌های زندان گذرانده و در هنگام انتخاب به عنوان برنده جایزه نوبل صلح، در زندان بوده است. دولت ایران هنوز واکنش رسمی به این انتخاب نداشته ولی انتظار می‌‌رود هرچه سریعتر امکان آزادی او را فراهم کند.
حسین رئیسی حقوقدان و از فعالان حقوق بشر ایران در گفتگو با «مرکز عدالت برای کودکان» در خصوص انتخاب سال ۲۰۲۳ کمیته نوبل صلح می‌گوید: «انتخاب خانم نرگس محمدی، انتخابی شایسته و اتفاقی بسیار مهم برای جامعه ایران خواهد بود. ضمن اینکه همزمانی این انتخاب با نام آزادی و برابری در شرایطی که دولت ایران با تصویب قوانینی همچون قانون حجاب اجباری، سر ستیز با زنان ایران دارد، بسیار حائز اهمیت است و تلاش‌های حکومت ایران برای سرکوب بیشتر زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.»
به باور آقای رئیسی، انتخاب خانم نرگس محمدی که در تمام سالهای گذشته از مبارزه بی‌خشونت عدول نکرده، سبب می‌شود تا استراتژی مبارزه خشونت پرهیز و از داخل ایران تقویت شود.
این حقوقدان، نرگس محمدی را از موثرترین زنان مبارز داخل ایران می‌خواند و با یادآوری محکومیت او در ۱۳ پرونده به ۳۱ سال زندان و تحمل بیش از ۱۷۰ ضربه شلاق، می‌گوید: «ایشان مهم‌ترین عضو کمپین علیه اعدام، در سالهای اخیر در داخل ایران بوده و رنج دوری از فرزندان و خانواده‌اش را تحمل کرده و برای تغییر ساختار دیکتاتوری مذهبی حاکم تلاش وافری داشته است.»
نرگس محمدی کیست؟
خانم نرگس محمدی متولد ۱۳۵۱، زاده زنجان و از فعالان حقوق بشر ایران است که سالهای متمادی انواع فشارها را تحمل ولی از تلاش برای حقوق بشر، دموکراسی و آزادی در ایران دست نکشیده و دوری از فرزندان، زندان و مصائب آن را به جان خریده است.
او تحصیلات خود را در رشته فیزیک کاربردی در دانشگاه بین‌المللی قزوین سپری کرده و همزمان فعالیت سیاسی خود را در تشکل‌های دانشجویی آغاز کرده است. او یکی از موسسان «تشکل دانشجویی روشنگران» بود که به دلیل تلاش‌هایش در این تشکل دانشجویی، پایش به زندان باز شد.
نرگس محمدی از سال ۱۳۷۵ وارد حرفه روزنامه‌نگاری شد و کارش را با مجله پیام هاجر آغاز کرد. زنان، حقوق بشر و مسائل دانشجویان، محور اصلی نوشته‌های مطبوعاتی او بود. او در ادامه به کانون مدافعان حقوق بشر ایران پیوست و در مقام سخنگویی و نایب رئیسی این کانون فعالیت کرد.
نرگس محمدی در سال ۱۳۷۸ با تقی رحمانی یکی از شناخته‌شده‌ترین فعالان سیاسی که برای سالهای طولانی در زندان بوده، ازدواج کرد ولی رنج زندان و تبعید اجباری همسر و فرزندان، اجازه نداد تا او سالهای چندانی در کنار خانواده سپری کند.
نرگس محمدی بارها در دوره بازداشت و حبس، مورد شکنجه واقع شده و بارها شاهد شکنجه سایر زنان زندانی بوده. او تجارب‌اش از شکنجه خود و سایر زنان در زندان‌های جمهوری اسلامی را در نوشتاری به نام «شکنجه سفید» به رشته تحریر درآورده است.
نرگس محمدی مخالف سرسخت نظام جمهوری اسلامی ایران و از جدی‌ترین مخالفان حجاب اجباری و احکام ظالمانه‌ای چون اعدام است. او از اولین زنان مبارزی بود که در داخل ایران به طور علنی حجاب اجباری را از سر برداشته و برای آزادی پوشش زنان ایرانی، تلاش کرده است.
بی‌بی‌سی در سال ۲۰۲۲ او را یکی از ۱۰۰ زن الهام‌بخش و اثرگذار در جهان معرفی کرده بود. انتخاب این بانوی ایرانی به عنوان برنده جایزه نوبل صلح مهر تاییدی بود بر تمام جوایزی که در طول سالهای گذشته برای مبارزه در راه آزادی، دموکراسی و حقوق بشر دریافت کرده بود.
مرکز عدالت برای کودکان این انتخاب را تحسین و به تمام فعالان حقوق بشر در داخل و خارج ایران تبریک می‌گوید.
