برخوردهای صورت گرفته با نوجوانان در طول اعتراضات می‌تواند مصداق شکنجه فیزیکی و روانی باشد. مستند‌سازی موارد شکنجه و پیگیری حقوقی آن مسئولیت والدین است. آنچه والدین در مواجهه با شکنجه کودکان خود باید انجام دهند در این راهنما قید شده است. این موارد حداقل و فوری‌ترین کاری است که والدین باید انجام دهند.
- اگر فرزند شما از بازداشتگاه به صورت تلفنی و یا در ملاقات حضوری اطلاعاتی درباره شکنجه داد، آن را جدی بگیرید. به ادبیات و لحنی که فرزندتان آسیب نبیند و احساس بدی پیدا نکند، درباره شکنجه و بد رفتاری از او سوال کنید. اگر بدن او در ملاقات حضوری، آثاری داشت، فورا بخاطر بسپارید. شما می‌توانید به ستاد حقوق شهروندی صرفا برای مستند کردن و منعکس شدن اتفاق شکنجه و بدرفتاری مراجعه نمایید و شکایت کنید. همچنین به مراجع مختلف می‌توانید مکاتبه داشته باشید و اعلام کنید که فرزند شما مورد شکنجه واقع شده است. دفتر یونیسف در تهران، نیز مرجع مناسبی برای اعلام موضوع است.
- اگر فرزند شما یگان بازداشت کننده را می‌شناسد و یا نام فرد شکنجه گر و یا حتی سمت و محلی که شکنجه اتفاق افتاده است را می‌داند، می‌توانید به دادسرای نظامی محل مراجعه و شکایت نمایید.
- اگر شکنجه بعد از تفهیم اتهام رخ داده باشد، مرجع قبول شکایت و صالح برای رسیدگی به شکایت شکنجه، شعبه بازپرسی مربوطه و یا دادگاه اطفال رسیدگی کنند به موضوع پرونده فرزند شما است.
- اگر پس از آزادی متوجه شدید فرزند شما شکنجه روحی و یا جسمی شده، مدارک لازم از این اتفاق را بدون اینکه فرزند شما مجدد دچار آسیب شود تهیه کنید. او را به دکتر و روانشناس مورد اعتماد‌تان ببرید و ضمن شروع درمان از آنها بخواهید تا مراتب شکنجه عاطفی، روانی و فیزیکی را تایید نمایید.
دانلود بوکلت آنچه والدین در مواجهه با شکنجه نوجوانان در هنگام بازداشت باید انجام دهند
